200 ΧΡΟΝΙΑ από την δολοφονία ενός σημαντικού αγωνιστή, του Πάνου Κολοκοτρώνη γιου του Θ.Κολοκοτρώνη στις 13 Νοεμβρίου 1824, από “φίλιο βόλι”, έξω από το χωριό Θάνα στην Τρίπολη! 200 Χρόνια από άλλο ένα μαύρο στίγμα της Ιστορίας μας!! Αυτό το μαύρο σαράκι του Ελληνισμού “Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ” πόσες στιγμές δόξας δεν μαύρισε!! Αυτή η ημέρα μνήμης θα έπρεπε να τιμάτε τουλάχιστον απ όλους τους Πελοποννησίους ως ημέρα παραδειγματισμού και αποφυγής!! ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!
Ποιοι και γιατί σκότωσαν τον Πάνο Κολοκοτρώνη, γιο του «Γέρου του Μοριά»;
Ποιος ήταν – Η συμμετοχή του στην Επανάσταση του 1821 – Το προφητικό όνειρο, η μοιραία ενέδρα και η δολοφονία του που συγκλόνισε τον πατέρα του – Ο γάμος με την κόρη της Μπουμπουλίνας που τον απάτησε με τον Θεόδωρο ΓρίβαΜία από τις πλέον θλιβερές και τραγικές ιστορίες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 ήταν η δολοφονία του Πάνου Κολοκοτρώνη, πρωτότοκου γιου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη σε ενέδρα κυβερνητικών δυνάμεων τον Νοέμβριο του 1824 στην Αρκαδία κατά τη διάρκεια του δεύτερου εμφυλίου πολέμου…
Ο μορφωμένος οπλαρχηγός Πάνος Κολοκοτρώνης
Ο Πάνος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1800 (ή σύμφωνα με άλλες πηγές το 1798) και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και της συζύγου του Αικατερίνης Καρούσου. Απέκτησε αξιόλογη μόρφωση καθώς γνώριζε την ελληνική γραμματεία, την ιταλική και τη γαλλική γλώσσα. Το 1818 μυήθηκε από τον πατέρα του στη Φιλική Εταιρεία. Από τον Απρίλιο του 1821 έλαβε μέρος σε μάχες στην Ηλεία, το Βαλτέτσι, στην πολιορκία της Τριπολιτσάς και στην απόκρουση του Δράμαλη, όπου διακρίθηκε ως γενναίος πολεμιστής και άξιος ηγέτης.
Υπήρξε ο πρώτος Πολιτάρχης Τριπολιτσάς. Το 1822 ονομάστηκε Χιλίαρχος από την Πελοποννησιακή Γερουσία και στη συνέχεια και από την Κεντρική Διοίκηση. Ως φρούραρχος Ναυπλίου από το 1823 δεν δεχόταν να παραδώσει το οχυρωμένο τμήμα της πόλης στην Κυβέρνηση εξαιτίας της πολιτικής αντιδικίας που είχε ξεσπάσει τότε. Μετά τη χορήγηση αμνηστίας (Ιούλιος 1824) κινήθηκε προς την Πάτρα ωστόσο ανακλήθηκε στην περιοχή της Τριπολιτσάς για να αντιμετωπίσει επιδρομή κυβερνητικών δυνάμεων.
Η κατάσταση στην Αρκαδία τον Νοέμβριο του 1824
Από τις αρχές Νοεμβρίου 1824 άρχισαν κινήσεις των κυβερνητικών στρατευμάτων που βρίσκονταν στην Τριπολιτσά αλλά και των αντικυβερνητικών δυνάμεων που βρίσκονταν εκεί. Μετά τη μάχη στους Λάκκους της Μεσσηνίας όπου ο Παπαφλέσσας νικήθηκε από τις αντικυβερνητικές δυνάμεις, τους «αντάρτες» (τον όρο είχε χρησιμοποιήσει πρώτος ο Α. Μαυροκορδάτος για τον Βαρνακιώτη, σύμφωνα με τον Φωτάκο), ο Πάνος Κολοκοτρώνης έφυγε στις 9 Νοεμβρίου κινούμενος προς την Τριπολιτσά που την κατείχαν οι κυβερνητικοί.
Επικεφαλής αυτών ήταν ο Βάσος Μαυροβουνιώτης που είχε στις διαταγές του 2.000 άνδρες. Οι περισσότεροι από αυτούς «ήταν διάφοροι Έλληνες, μαζώματα, Βούλγαροι, Κρήτες, Ρουμελιώται και Πελοποννήσιοι» γράφει ο Φωτάκος.
Οι Βούλγαροι ήταν αυτοί που είχε απελευθερώσει ο Νικηταράς στην Τριπολιτσά και είχαν αρχηγό τον Χατζηχρήστο. Πλέον επικεφαλής τους ήταν ο Χατζηστεφανής και κάποιος «Κότζιο, Βούλγαρος ιππέας του Χουρσίτ» που ως τον Μάιο ήταν σωματοφύλακας του Κολοκοτρώνη κι έπειτα «αυτομόλησε εις Βουλήν δια λουφέ (εμισθό) ως και ο Χατζηχρήστος» (Φωτάκος). Τα αντικυβερνητικά στρατεύματα αποτελούνταν από σώματα των Δεληγιανναίων, του Ζαΐμη, των δύο γιων του Κολοκοτρώνη (Πάνου και Γενναίου) και στηρίζονταν στις ενισχύσεις από τα στρατεύματα του Α. Λόντου, του Γ. Σισίνη και των Νοταράδων τα οποία όμως βρίσκονταν μακριά.
