Ήρθε στην Έλλαδα με 170 ευρώ στην τσέπη, βαφτίστηκε Σταύρος και σήμερα έχει 1.000 στρέμματα όντας επιτυχημένος επιχειρηματίας

Πριν από περίπου 30 χρόνια, ένας άντρας από την Ινδία έφτασε στην Ελλάδα. Μαζί του είχε μόνο 170 ευρώ. Αυτά τα λεφτά δεν τα ακούμπησε ποτέ.

Η αληθινή ιστορία του Ινδού που βαφτίστηκε Σπύρος

Σήμερα ο 49χρονος Ινδός Γκουλτζάρ Σινγ άλλαξε ριζικά τη ζωή του. Ξεκίνησε με το αεροπορικό εισιτήριο αξίας 1.200 δολαρίων (22.000 ρουπίες) και τα 200 δολάρια.

Με αυτά τα εφόδια έγινε ένας επιτυχημένος αγρότης επιχειρηματίας στον τομέα των φυλλωδών λαχανικών στα Μέγαρα Αττικής.

Στις επτάμισι ώρες πτήσης, διανύοντας 5.779 χλμ με το αεροπλάνο, ο 49χρονος Σπύρος, όπως ονομάζεται σήμερα, ύστερα από τη βάφτισή του στην Ελλάδα, είχε πολύ χρόνο να σκεφτεί. Συγχρόνως συζήτησε με άλλους τρεις συνταξιδιώτες φίλους του για όλα αυτά που θα έκαναν στη γη της επαγγελίας. Έτσι αποκαλούσαν την Ελλάδα, για την δεκαπενθήμερη παραμονή τους. “Άλλωστε, τόσο ήταν η ισχύς της βίζας που είχαμε βγάλει”, επισήμανε ο ίδιος.

Παράλληλα, πρόσθεσε “ο πατέρας μου, αγρότης ο ίδιος, πριν από 31 χρόνια μου έδωσε στο χέρι τα 1.200 δολάρια για το αεροπορικό εισιτήριο και τα 200 δολάρια για τα πρώτα μου έξοδα. Μου είπε ότι αυτά τα χρήματα, που ήταν από το υστέρημά του, ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να κάνει. Λέγοντάς μου ότι δεν υπάρχουν άλλα, μου έδωσε την ευχή του να βρω τη μοίρα μου στην Ελλάδα. Την οποία λάτρευα από μικρό παιδί”.

Οι τρεις συνταξιδιώτες φίλοι του σαραντάχρονου Σπύρου, με τη λήξη της ισχύος της βίζας τους επέστρεψαν πίσω στο Παντζάμπ της Ινδίας. Ο ίδιος όμως, που από την πρώτη ημέρα που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα ξεκίνησε να εργάζεται σε χωράφια στον Ωρωπό και έμεινε.

“Εκεί στα πρώτα χρόνια μου στην Ελλάδα ήταν που η κυρία Αναστασία μού έδωσε το όνομά μου το ελληνικό. Ήταν του αδερφού της, που είχε πεθάνει” θυμάται ο 49χρονος Σπύρος. Σήμερα, 31 χρόνια μετά από την πρώτη ημέρα που αφίχθη στην Ελλάδα, βρίσκεται ακόμη εδώ. Έφερε την Ινδή γυναίκα του και δημιούργησαν οικογένεια. Απέκτησαν δύο παιδιά τον δεκαεξάχρονο Αλέξανδρο και τη δωδεκάχρονη Άννα.

Αληθινή ιστορία: Ο Σπύρος αποφάσισε να επενδύσει στην Ελλάδα

“Όλη την ημέρα, για αρκετά χρόνια, μόνο δούλευα και αποταμίευα” επισήμανε ο 49χρονος Σπύρος. “Το πρώτο διάστημα παραμονής μου στην Ελλάδα έγραφα κάθε ημέρα στους γονείς μου στην Ινδία, όπως έπρατταν το ίδιο και εκείνοι. Μετά, έχοντας δεθεί με το αφεντικό μου, με το οποίο σήμερα είμαστε οικογένεια και συνάδελφοι, δουλεύοντας σε διπλανά κτήματα, η εργασία μου ολοένα και αυξανόταν.

Έτσι, λόγω έλλειψης χρόνου, έγραφα ένα γράμμα την εβδομάδα στην οικογένειά μου και μετά ένα τον μήνα. Τελικά, τους επισκέφτηκα μετά από 10 χρόνια παραμονής μου στην Ελλάδα. Είχα μεγάλη χαρά που βρισκόμουν στο πατρικό μου σπίτι, ωστόσο πραγματικά από την πρώτη κιόλας ημέρας μου στην Ινδία, μου έλειπαν οι άνθρωποί μου στην Ελλάδα.

Τελικά, το 2000, ο Ινδός αγρότης με την ελληνική καρδιά, έχοντας κατορθώσει να μαζέψει 5 εκατ. δραχμές, έκανε την πρώτη του επένδυση, αγοράζοντας 25 στρέμματα γης.

“Οι κόποι και ο ιδρώτας μου απέδωσαν καρπούς. Σήμερα, καλλιεργώ 1000 στρέμματα ελληνικής γης σε Μέγαρα, Εύβοια και ορεινή Κορινθία. Διαθέτω και 22 στρέμματα ντομάτα σε δύο διχτυοκήπια, που αποτελούν μια καινοτόμο και οικονομική μέθοδο καλλιέργειας”, επισήμανε ο ίδιος. Προσθέτοντας ότι “βρίσκομαι ήδη σε αναζήτηση γης στο Αξιοχώρι, του δήμου Πολυκάστρου, της επαρχίας Κιλκίς, του ομώνυμου νομού”.

Επιπλέον, όπως σημείωσε ο ίδιος ο 49χρονος Σπύρος, διαθέτει δύο καταστήματα εντός της Κεντρικής Λαχαναγοράς Θεσσαλονίκης. Πουλά τα προϊόντα του στην Κεντρική Λαχαναγορά Αθηνών και Πατρών. Έχει συνεργασίες με τρεις αλυσίδες σούπερ μάρκετ και “κάνει δουλειές” με Βούλγαρους, Ρουμάνους και Πολωνούς, σε πιο εποχική όμως βάση.